De contextuele benadering is ontwikkeld door de Hongaars-Amerikaanse psychiater I. Boszormenyi Nagy.
Het woord ‘context’ geeft de verbondenheid binnen relaties weer die ieder mens heeft met belangrijke mensen om zich heen. Deze verbondenheid werkt door van generatie op generatie. Binnen het netwerk van familie of belangrijke andere mensen zijn motiverende krachten werkzaam: een daarvan is de dynamische balans van geven en nemen, een andere kracht is de loyaliteit.
Loyaliteit heeft te maken met vragen als: Hoe doe je ertoe voor elkaar? Hoe betrouwbaar ben je?
De balans van geven en nemen wordt zichtbaar aan de hand van vragen als: Hoe geef jij aan de ander, en hoe geeft de ander aan jou? Wordt dat geven gezien? Door wie? Kun je ontvangen?
Contextuele hulpverlening en supervisie kijkt naar de feiten, de psychologie van ieder mens en het systeem waarin deze leeft. Daarnaast houdt ze rekening met de ethische kant die speelt binnen een relatie.
Hierbij gaat het om aspecten als:
- hoe kun je op een gepaste manier er voor de ander zijn of is het juist beter om afstand te nemen?
- is het goed om veel voor de ander te zorgen of nu juist eens niet?
- wat is fair binnen een relatie?
- wordt er binnen de relatie recht gedaan aan de ander en aan mijzelf?
De contextuele hulpverlening werkt via de methode van de meerzijdige partijdigheid wat betekent dat de hulpverlener recht doet aan alle betrokkenen en hun belangen.